Als we gaan duiken kan ik je redden!
Blijf op de hoogte en volg Michiel
15 Mei 2014 | Curaçao, Piscadera
Waar waren we alweer gebleven... moet echt sneller weer iets schrijven, was alweer een maand terug. Momenteel zit ik namelijk ook in een geheel nieuw experiment.
Vorige maand hadden we niet echt geluk met de hoeveelheid larven die we kregen. Ik denk dat de koralen die we gebruiken een seizoenspatroon hebben en nu daarom minder produceren (ze zijn namelijk al sinds oktober bezig), maar Kristen wist het niet zeker, zeker ook omdat het nog nooit getest is (en daar kom je wel steeds achter, dat een heleboel simpele vragen nog geen eens beantwoord zijn). Dus met slechts een paar larven heb ik een tweede experimentje kunnen opzetten, gelukkig had ik al data van twee maanden terug dat ik zou kunnen gebruiken hiervoor. Om de twee dagen zou ik ook naar het gedrag gaan kijken van larven, nadat ze dus in water hebben gezeten dat naar hun ouders ruikt, een andere soort of gewoon de zee. Ik had 5 condities en scoorde 10 minuten lang wat ik zag gebeuren wanneer er een ouder aanwezig was (toonden ze interesse, zwemmen ze weg, waar zitten ze, etc). Kortom, nog best wel veel voor zo'n korte tijd. Dit deed ik in 3 ronden en zo hoopte ik te zien of hun gedrag verschilde van dag tot dag of per conditie. Na 5 keer dit gedaan te hebben was ik klaar met deze vraag. Nu moet ik later nog analyseren, want nu heb ik het alweer te druk.
In het andere experiment had ik tegeltjes waar ik larven bij deed (met dezelfde 5 condities) en voor 17 dagen keek hoeveel er per tegeltje gesettled zijn en hoeveel er verdwenen/dood zijn. De eerste larven die ik had hadden echt de smaak goed te pakken en bleven maar settelen. Zelfs de paar larven van later voelden zich ook prima. Een derde experiment met larven van een andere soort ging toch wat minder helaas, waren erg klein en ook best snel verdwenen.
Gedurende de 17 dagen vond ik alweer kleine witte beestjes in twee van mijn cupjes. Het viel me op dat ze fluoresceren en nadat alle larven verdwenen zijn, ze dit niet meer doen. Oftewel, ze eten mijn larven op, helaas... Aan de andere kant ook wel leuk, want ik heb een hele zoektocht op stelten gezet om te zien wat het zouden kunnen zijn, waarschijnlijk ciliates (moeilijk uit te leggen, maar in ieder geval vrij klein en snel). Dit was weer eens wat anders dan het gebruikelijke met de larven, want begin nu al een beetje te merken dat ik later waarschijnlijk niet meer ga werken met Favia fragum (de soort die ik nu gebruik). Zou het liefst ook meerdere soorten gebruiken, maar dit is nu niet mogelijk omdat de periodes dat ze larven geven door elkaar heen lopen, wat dus veel extra werk is, en helaas ook niemand anders ze nodig heeft. Ik heb nu nog net minder dan 8 weken, dus wie weet... gebruik ik nog wel een andere soort.
Tussen het scoren door ben ik met Louïse ook nog naar het Curacaos museum geweest. We dachten meer te weten te komen over de geschiedenis van het eiland, maar helaas. Het was een bonte verzameling van moderne kunst, cardillions tot de cockpit van het eerste KLM vliegtuig naar Curacao. Ze hadden zeker wel interessante atributen, zoals dus de cardillion, kanonnen buiten, en oude attributen uit voornamelijk de keuken en slaapkamer. Maar het enige wat we echt te weten zijn gekomen is hoe ze vroeger in een eigen koelkast vlees langer konden bewaren op dit warme eiland en dat ze witte stippen gebruikten in de keuken (met rood ernaast) om vliegen enzo af te schrikken. Desalniettemin was het wel een lekker uurtje weer weg, wat voor mij toen al een hele poos terug was. Dat is ook iets wat ik merk, tijdens mijn volgende stage ga ik niet meer bij het instituut slapen, je zit echt 24 uur in de werksfeer en vrij zijn heb je hier niet. Heb in al die tijd dat ik hier al zit slechts een dag niets gedaan voor mijn onderzoek en dat is ook alweer even terug nu.
Die avond ben ik ook nog met Cas, Louïse, Lex en Lalitha naar de bioscoop geweest, NOAH. De airco stond nog harder te blazen dan de vorige keer, maar de stoelen zaten weer net zo comfortabel. :D
Tot nu toe weer wat extra duiken gemaakt, alleen of met anderen, vooral om de koralen weer terug te brengen naar het rif, mijn tegeltjes te scoren. Dat was nog wel een aardige duik, terwijl ik aan het scoren was werden mijn handen schoongemaakt door twee sharpnose pufferfish, je ziet ze hier echt veel en vooral leuk dat ze helemaal niet bang voor je zijn. 26 April weer eens een funduikje gemaakt met Kaj en Yee (voor wie het alweer het laatste weekend hier was). We namen de UV-lampen mee en gingen het water in. Misschien niet de mooiste locatie om hiervoor er in te gaan, maar als je een koraal tegenkwam lichtte het wel mooi op. Vooral ook sommige andere waterdieren, zoals lizardfish, anemonen en sephia's lichtten ook op. De dag erna zijn we uit eten gegaan; Kaj, Yee, Cessa, Greg, Petra, Jonas (hij was weer terug uit Peru) en Bryan en Yannick. Conch (zeeslak) was het dit maal voor mij, lekker hoor! :p
's Maandags gingen de dames alweer weg, hun 7 weken zaten er alweer op. Dus alweer werd het rustiger. Dinsdag werd ik 's middags bezocht door Kristen en twee mannen (Jaap nog iets) van het RTL nieuws. Kijk niet naar dit stukje overigens, het is echt bar en bar slecht, namen verkeerd, niet de nederlandse taal beheren en Bonaire wordt als geweldig aangekaart. Mijn begeleider heeft ze de middag rondgeleid en van alles goeds laten zien, maar ze hebben enkel het slechte stukje meegenomen in het verhaal. Het stuk gaat over beschermde gebieden van het rif en mijn examinator, dhr. Mark Vermeij, is hier heel druk mee bezig op het eiland en hier wordt ook veel meer gedaan dan op Bonaire. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar kan zeggen dat ze nu heel Curacao, het WNF, André Kuipers en dan nog alle grote namen in Koraalwereld op hun dak hebben!!! :D De cameraman was gewoonweg een klootzak (mijn begeleider haar woorden, ze is altijd heel positief, dus dat zegt veel). Mij werd ook nog van alles gevraagd, maar natuurlijk is daar ook niets mee gedaan.
Later ben ik nog gaan duiken met Jonas en Petra bij Tugboat. Het duurde een eeuwigheid om daar te komen. Ze hadden de brug afgesloten aan een kant (is nu al een tijdje bezig, volgens mij gaat hij snel weer echt open), auto's die door rood reden en zo dus echt alles klem stond. Maar rond 6 waren we dan toch eindelijk daar om het water in te springen. We merkten dan ook dat toen we omdraaiden het al redelijk donker begon te worden, zo hadden we dus een schemerduik.
Woensdag de 30e, vierden mensen hier kennelijk koninginnedag, helemaal niets van meegekregen hier, behalve dan dat het vaste personeel vrij was, behalve de studenten natuurlijk... we waren er weer allemaal. In de ochtend Louïse naar het vliegveld gebracht met Cas. Kennelijk hadden haar ouders haar ticket vervroegd en dit pas 2 dagen van te voren haar laten weten. Ze zou nog niet teruggaan, maar naar NY met haar ouders. Daar nog gezellig ontbeten en toen was het volgende afscheid alweer. Nog even gewerkt en later met Petra en Jonas weer gaan duiken, dit keer Holiday Beach. Snap nu waarom ze zo weinig gasten daar krijgen. We kwamen daar aan en Petra ging met de bewaking praten, aangezien ze dat de vorige keer ook had gedaan. Dit keer zei hij dat wij de spullen moesten aantrekken en door de lobby zouden moeten lopen. Belachelijk voorstel, maar ja wij dat toch maar gedaan. Je had de ogen van mensen moeten zien toen we daar doorheen liepen. We lagen bijna in het water toen een bewaking ons riep, we moesten eerst langs de duikshop. Die wisten niet wat ze zagen, 3 mensen die door de lobby waren gekomen met hele uitrusting aan. Het was dat we alles al aan hadden anders hadden ze ons misschien teruggestuurd; "volgende keer hier tanks huren" (die komt er niet meer!). Wij het water in en naar het dubbelrif daar, best een mooie locatie al was het nu behoorlijk koud. Ik kwam er ook achter dat we als we een andere weg hadden genomen op dezelfde plaats ongeveer het water in hadden kunnen gaan, zonder door lobby of wat dan ook te moeten gaan. Toen we boven kwamen, waren we best een eind verder gedreven, dus terug zwemmen tegen de stroming naar het Mexicaans feestje, wat nu bezig was. Naar de poort (waar Petra de vorige keer kennelijk door kon) gelopen en gelukkig ging hij open, zodat we niet door de lobby hoeften te gaan. De bewaker speelde alsof hij op zijn kop had gehad (wat kennelijk niet was, aangezien Jonas een vrouw uit die duikshop tegen was gekomen later) en er een deel van zijn salaris werd ingehouden. Hij vroeg ons om 10 dollar pp. Wij natuurlijk allemaal liegen dat we geen geld bijhadden, als we ergens zouden betalen was het de duikshop, niet een bewaking. En toen maar snel weggereden, dit nooit meer! Volgende keer gewoon die andere weg, want het rif is niets mis mee.
Vrijdag ben ik met Cas meegeweest om op het Seaquarium te werken. Was echt vele malen fijner dan in mijn eigen lab, waar ik de laatste tijd helemaal alleen dagen lang zat. Al ging de werksfeer wat onderuit het was wel vele malen gezelliger. 's Avonds gingen Cas, Lalitha en ik naar Tomatoes om pizza te eten. De staf was bijna compleet veranderd, misschien ook wel nodig na de vorige keer (toen we uren hebben moeten wachten op verkeerde ongare pizza's), en dit keer was het weer zoals het hoorde. Die dag kwam ook Tom, een professor van een universiteit in Texas. Hij zou tot dinsdag blijven om op zoek te gaan naar kleine krabachtigen. Hij had coördinaten, maar is hier uiteindelijk niet in geslaagd om ze te vinden. Het was echter wel een gezellige man.
Die zaterdag ben ik met Cas naar Valèrie (zijn begeleidster) gegaan. Ze woont in een schattige roze bungalow vlak bij St Groot Michiel. In haar tuin heeft ze ook een soort terras in de vorm van een boomhut (staat er een in het midden), maar hartstikke leuk. Ze zou die maandag vertrekken naar NL en Frankrijk en Cas zou op haar hond en huis passen. We gingen naar Boca Sami om daar om de kleine meertjes daar heen te lopen. Er was echt helemaal niemand anders dan wij en het is echt een mooie plek om te lopen. Halverwege ging echter mijn slipper kapot, de meeste grond hier is hard en soms scherp door het koraalskelet. Dit ervaarde ik dus ook toen, maar het bleef een mooie wandeling. Daarna zijn we met zijn drietjes gaan eten bij de Octopus. We hebben daar dan ook stewed octopus gegeten, was echt heerlijk. De bedienster was ook helemaal in haar nopjes toen we dat zeiden, echt een gerecht voor lokale mensen kennelijk. Nou het was ook echt lekker hoor en zeker gezellig. Enig nadeel was dat een andere groep mensen vroeg voor extra verlichting en toen het uitzicht op de zee dus verdween, weg sfeer. Later bij Valèrie thuis nog gezeten en het duurde dan ook wel even voor we terug naar Carmabi gingen. Grappig trouwens, dat ik nu bij haar thuis ben geweest, maar tot nu toe nog nooit bij Kristen.
Zondag ging ik weer mee met Cas, dit keer om te duiken. Mijn duikspullen had ik eerder al meegenomen dus die lagen er nog. Het zag er redelijk rustig uit (het water) en we gingen dan ook op naar de poel naast de dolfijnen. We lagen daar en toen zagen we echter dat de golven redelijk hoog waren en precies de poel inkwamen. Je zou een stuk in ongeveer een halve meter diepte moeten zwemmen en dit ging dus niet lukken als die golven soms langs zouden komen. We gingen uit het water naar de andere kant, waar ik eerder ook met Ari erin was gesprongen. Daar erin en hier ging het een stuk beter, eerst weer langs het mooie gedeelte, richting de kooien van Cas. Aldaar wat rekjes van hem verzameld zodat hij ook weer verder zou kunnen met zijn experiment. Terug naar de kant waar we erin waren gegaan en daar het water uit geklommen. Later nog de Bestbuy in geweest voor boodschappen om later samen te gaan koken.
Maandagvroeg was ik weer de taxirit naar het vliegveld. Dit keer was Lalitha degene die wegging. Zoals alle Amerikanen moest zij ook om 5 op het vliegveld staan. Ik was echter niet de eerste die wakker was, Greg was me voor... verontschuldigde zich later ook nog dat hij haar niet was gaan brengen en mij terug mijn bed in had geschopt. Aan het eind van de middag met Cas en Rosa (de hond van Valèrie) naar Seaquarium om mijn duikspullen op te halen. Cas lette even niet op en Rosa was dus vrij rond Seaquarium. Luisteren doet ze niet echt heel goed, normaal doet ze het ook niet echt naar Valèrie, dus we konden de achtervolging beginnen. Gelukkig ging ze de brug niet over en bleef ze op het terrein. Uiteindelijk toch de brug over maar toen liep ze zich vast en had ik haar dus zo te pakken. Was wel leuk om te doen. Snel Cas zijn spullen gehaald, zodat hij op haar huis kan passen, boodschappen gedaan en daar gaan koken. Weer een gezellig avondje weg van hier.
Volgende dag zouden we alweer beginnen met het volgende experiment, zat echt net 1 dag tussen, waarin ik dus weer heb lopen voorbereiden. De adulten gehaald van het rif en deze naar de aquaria gebracht. Dag later de andere koralen gehaald en mijn tegeltjes van het rif. Deze schoongemaakt en in mijn aquaria met gezeefd zand (duurde uren om dit te doen, was toch veel leuker als kind) gelegd. Ik wil larven erop laten settelen (doen ze nu ook) en dan kijken of ze beter overleven verder verwijderd (dus verder op de tegel) van een adult. Dit zal straks in het rif gebeuren. Die avond was het BBQ bij Cas, de echte Carmabi groep was daar en het was weer reuze gezellig. Ik vertrok ook als laatste met Greg.
Vrijdag ging ik met Cas en Rosa weer eten bij de Octopus, dit keer Zeevruchten. Ook een hele goede keuze bleek later. Dit keer wel een heerlijke sfeer en je kon de vleermuizen en vluchtende vissen zien.
Zaterdag begon ik mijn Rescue cursus voor het duiken. We zouden met zijn drieën zijn, maar Gijs kwam niet opdagen. Deze Gijs kende ik nog van mijn advanced, toen hij vanaf 30m omhoog schoot en later bij de Superior ook narct (teveel stikstof in bloed) raakte door teveel drinken de avond ervoor. Hij had dit nu ook kennelijk gedaan, aangezien hij Jeroen (mijn instructeur) tegen kwam op Bluebay toen hij daar een rescue pop ging halen rond 10 en dacht dat het pas 5 uur 's ochtends was. Was dus erg opgelucht dat hij er niet bij zou zijn. Dus Floris en ik waren met zijn tweeën. Eerst de EFR (Emergency First Responder) cursus gehad een dag lang, leren beademen, compressies geven, observeren. Oftewel een EHBO cursus gevolgd. Dit ben ik nu dan ook! :D Zondag zouden we met de Rescue beginnen. We gingen 's ochtends het water in om daar wat oefeningen te doen, zoals gestressde duiker, uitgeputte duiker, duiker zonder lucht en de opstijging met iemand die zijn bewustzijn verloren heeft. Vooral de laatste was heel interessant en ook redelijk pittig, aangezien je moet beademen aan het oppervlak. Maandag zouden we dit allemaal op 10m diepte gaan doen en aan het oppervlak. Om dan dinsdag iemand echt te gaan redden van de bodem ergens in de baai. Die middag ging ik met de Divesociety mee naar de Superior Producer. Greg was mijn buddy deze duik, echt heel fijn om met hem te duiken. Sommige waren weer mee die door de Lionfish volgens mij hun Decompressielimiet (hoe lang je op een bepaalde diepte kan blijven, voor je teveel stikstof in je bloed hebt) ver overschreden hadden, ze bleven maar naar beneden afdalen om een vis te vangen.
Maandag gingen we helaas nog niet naar het diepe om te oefenen, maar hadden we theorie. Ook zeker belangrijk. Examentje maken en toen waren we daar beiden ook al klaar mee! 's Avonds weer met Cas gegeten, dit keer Tortellini. Daarna voor het eerst in maanden, zeg maar sinds ik weg ben uit Nederland, weer heerlijk op een bank gezeten (wat een comfort, dit was echt al veel te lang geleden... zit nu ook op een houten stoel) en zowaar Harry Potter gekeken op de TV. Wat heerlijk was dat!
De volgende ochtend zou ik Cas ophalen, want had de auto mee. Aldaar samen ontbeten en toen weer terug naar Carmabi om daar verder te gaan met de Rescue. Eerst twee zoekpatronen geleerd met kompas, die je dus onder water kan gebruiken mits je geen andere oriëntatiepunten hebt, zoals de dropoff hier. En deze ook samen uitgevoerd onder water. Daarna alle oefeningen gedaan, sommige waren nu duidelijk iets pittiger. Daarna een "funduikje" gemaakt, Jeroen zou verschillende dingen gaan doen en aan ons de taak om erop te reageren of niet. Onderweg een schildpad tegen gekomen, echt heerlijk, want toen deed hij dus even niets vreemd. Maar het is en blijft een geweldige cursus.
Gisteren (woensdag) was het de dag van de final scenario's. Eerst zouden we iemand gaan redden van de bodem. Ik lag echt de hele nacht wakker, gespannen voor wat zou gebeuren (op een goede manier). Had die ochtend mijn wetsuit al aangedaan onder mijn broek en vest, zodat ik als superman zo mijn kleren uit kon doen. Heel leuk, alleen jammer dat we pas later begonnen (jemig wat warm was dat). Zat eerst aan het strand en elke keer dat ik iets zag dacht ik daar gaan we dan. Floris was er ook al, maar nog geen Jeroen of Francis (de andere instructeur). Ik had Petra, Anoek en Jonas al klaar staan om evt het water in te springen met snorkelset, zodat wij ons setje zouden kunnen opbouwen terwijl zij misschien al iets zouden zien. Maar dit duurde dus allemaal langer. Daar kwamen Francis, Jeroen en Greg aan, maar niet uit het water. Kennelijk moest dat dus nog beginnen. Greg en Francis gingen het water in, dus een van de twee zouden we moeten gaan redden. We moesten naar binnen en toen kwam Greg (na 40min) binnenrennen: "My buddy, my buddy, I've lost my buddy. Help Me!" Hij moest de vervelende buddy spelen die kostte wat kost het water in wou springen. Aan ons de taak dus om hem rustig te krijgen, bij ons te houden en ons alle informatie te geven die we nodig zouden moeten hebben. Wij dus vragen. Toen we genoeg wisten, Petra en Anoek al het water ingestuurd (echt lief van ze dat ze wilden helpen) en Greg met Jeroen meegestuurd om aan het oppervlak te kijken, terwijl de EHBO kist en Oxygen kit gepakt werden. Wij hadden elkaar gecheckt en hop het water in, in totaal misschien 4 minuten geduurd. Zoekpatroon afgesproken en toen naar onder gegaan en daar lag hij al. We hadden hem echt zo te pakken en redelijk snel (mag je natuurlijk niet te snel doen) aan het oppervlak, binnen 2 minuten. Toen zo snel mogelijk naar de kant toe gezwommen, waar ik begon aan oefening nummer 7, hem beademen aan het oppervlak, terwijl je zelf je vest uittrekt en het zijne ook. Toen zouden we gaan reanimeren... natuurlijk niet op Francis die prima in orde was. Dus Floris zette de oxygen kit in elkaar terwijl ik de compressies gaf. 30 op het ritme van Stayin' alive. Vervolgens kwam hij weer bij en moesten we aan Francis dus de nahulp geven, vragen waar hij last van heeft, voelen, observeren en de juiste behandeling geven. We kwamen er snel vrij achter, decompressieziekte en toen waren we klaar met dit. Was best vermoeiend, maar wel super gaaf. Vervolgens zouden we nog een funduikje gaan maken. Greg, Jonas en Jeroen zouden met ons mee gaan. Het begon al op het land, Greg en Jonas waren te opgewonden en wilden zo snel mogelijk het water in. Ze tegengehouden natuurlijk en ze elkaar laten checken, terwijl wij ook keken. Vervolgens ook Jonas echt geholpen (was niet de bedoeling) toen zijn vest maar bleef opblazen, zand wist ik :D Jeroen was daarentegen oververhit, dus die ook naar de schaduw gebracht. Alles was save en we gingen het water in. We gingen onder en daar gebeurde het een en ander achter elkaar. Of Floris of ik grepen in, probeerden het op te lossen en we doken verder (omdat het geen echte problemen waren natuurlijk). Greg kreeg zgn stikstofnarcose en probeerde op 30m de vissen lucht te geven, Jeroen en Greg zaten zonder lucht en we hadden beiden dus veel te doen, Greg was slaperig, Jonas kon zijn oren niet klaren, Jeroen had zijn octopus los hangen. Alles wat mis kon gaan ging dus ook mis. Op het einde kwam Greg weer naar mij toe... Geen Lucht! Hij probeerde mijn regulator in mijn mond te pakken, maar ik was hem voor. Pakte hem zelf uit mijn mond, niet echt de bedoeling misschien, maar werkt wel. Gaf hem mijn alternatief, ik weer mijn regulator en samen gingen we omhoog. Yes we waren nu Rescueduikers. We hadden alles prima opgelost zei Jeroen! Dit was echt de gaafste cursus, zou het liefst nu ook meteen doorgaan, maar dat kan helaas niet, vanwege mijn experimenten.
's Avonds met Greg wat Lionfish gegeten, ook erg gezellig en later lekker naar bed.
Nu ben ik dus de blog aan het schrijven en zo ga ik waarschijnlijk weer het water in om mijn koralen terug te brengen naar het rif. Zaterdag gaan de vier jongens uit Vlissingen ook alweer weg dus ben benieuwd hoe het daarna gaat worden. Moet waarschijnlijk nog steeds weg over 2 weken en daar zie ik best naar uit, gewoon even goed weg van Carmabi.
Groetjes en alweer tot snel!
Michiel
Vorige maand hadden we niet echt geluk met de hoeveelheid larven die we kregen. Ik denk dat de koralen die we gebruiken een seizoenspatroon hebben en nu daarom minder produceren (ze zijn namelijk al sinds oktober bezig), maar Kristen wist het niet zeker, zeker ook omdat het nog nooit getest is (en daar kom je wel steeds achter, dat een heleboel simpele vragen nog geen eens beantwoord zijn). Dus met slechts een paar larven heb ik een tweede experimentje kunnen opzetten, gelukkig had ik al data van twee maanden terug dat ik zou kunnen gebruiken hiervoor. Om de twee dagen zou ik ook naar het gedrag gaan kijken van larven, nadat ze dus in water hebben gezeten dat naar hun ouders ruikt, een andere soort of gewoon de zee. Ik had 5 condities en scoorde 10 minuten lang wat ik zag gebeuren wanneer er een ouder aanwezig was (toonden ze interesse, zwemmen ze weg, waar zitten ze, etc). Kortom, nog best wel veel voor zo'n korte tijd. Dit deed ik in 3 ronden en zo hoopte ik te zien of hun gedrag verschilde van dag tot dag of per conditie. Na 5 keer dit gedaan te hebben was ik klaar met deze vraag. Nu moet ik later nog analyseren, want nu heb ik het alweer te druk.
In het andere experiment had ik tegeltjes waar ik larven bij deed (met dezelfde 5 condities) en voor 17 dagen keek hoeveel er per tegeltje gesettled zijn en hoeveel er verdwenen/dood zijn. De eerste larven die ik had hadden echt de smaak goed te pakken en bleven maar settelen. Zelfs de paar larven van later voelden zich ook prima. Een derde experiment met larven van een andere soort ging toch wat minder helaas, waren erg klein en ook best snel verdwenen.
Gedurende de 17 dagen vond ik alweer kleine witte beestjes in twee van mijn cupjes. Het viel me op dat ze fluoresceren en nadat alle larven verdwenen zijn, ze dit niet meer doen. Oftewel, ze eten mijn larven op, helaas... Aan de andere kant ook wel leuk, want ik heb een hele zoektocht op stelten gezet om te zien wat het zouden kunnen zijn, waarschijnlijk ciliates (moeilijk uit te leggen, maar in ieder geval vrij klein en snel). Dit was weer eens wat anders dan het gebruikelijke met de larven, want begin nu al een beetje te merken dat ik later waarschijnlijk niet meer ga werken met Favia fragum (de soort die ik nu gebruik). Zou het liefst ook meerdere soorten gebruiken, maar dit is nu niet mogelijk omdat de periodes dat ze larven geven door elkaar heen lopen, wat dus veel extra werk is, en helaas ook niemand anders ze nodig heeft. Ik heb nu nog net minder dan 8 weken, dus wie weet... gebruik ik nog wel een andere soort.
Tussen het scoren door ben ik met Louïse ook nog naar het Curacaos museum geweest. We dachten meer te weten te komen over de geschiedenis van het eiland, maar helaas. Het was een bonte verzameling van moderne kunst, cardillions tot de cockpit van het eerste KLM vliegtuig naar Curacao. Ze hadden zeker wel interessante atributen, zoals dus de cardillion, kanonnen buiten, en oude attributen uit voornamelijk de keuken en slaapkamer. Maar het enige wat we echt te weten zijn gekomen is hoe ze vroeger in een eigen koelkast vlees langer konden bewaren op dit warme eiland en dat ze witte stippen gebruikten in de keuken (met rood ernaast) om vliegen enzo af te schrikken. Desalniettemin was het wel een lekker uurtje weer weg, wat voor mij toen al een hele poos terug was. Dat is ook iets wat ik merk, tijdens mijn volgende stage ga ik niet meer bij het instituut slapen, je zit echt 24 uur in de werksfeer en vrij zijn heb je hier niet. Heb in al die tijd dat ik hier al zit slechts een dag niets gedaan voor mijn onderzoek en dat is ook alweer even terug nu.
Die avond ben ik ook nog met Cas, Louïse, Lex en Lalitha naar de bioscoop geweest, NOAH. De airco stond nog harder te blazen dan de vorige keer, maar de stoelen zaten weer net zo comfortabel. :D
Tot nu toe weer wat extra duiken gemaakt, alleen of met anderen, vooral om de koralen weer terug te brengen naar het rif, mijn tegeltjes te scoren. Dat was nog wel een aardige duik, terwijl ik aan het scoren was werden mijn handen schoongemaakt door twee sharpnose pufferfish, je ziet ze hier echt veel en vooral leuk dat ze helemaal niet bang voor je zijn. 26 April weer eens een funduikje gemaakt met Kaj en Yee (voor wie het alweer het laatste weekend hier was). We namen de UV-lampen mee en gingen het water in. Misschien niet de mooiste locatie om hiervoor er in te gaan, maar als je een koraal tegenkwam lichtte het wel mooi op. Vooral ook sommige andere waterdieren, zoals lizardfish, anemonen en sephia's lichtten ook op. De dag erna zijn we uit eten gegaan; Kaj, Yee, Cessa, Greg, Petra, Jonas (hij was weer terug uit Peru) en Bryan en Yannick. Conch (zeeslak) was het dit maal voor mij, lekker hoor! :p
's Maandags gingen de dames alweer weg, hun 7 weken zaten er alweer op. Dus alweer werd het rustiger. Dinsdag werd ik 's middags bezocht door Kristen en twee mannen (Jaap nog iets) van het RTL nieuws. Kijk niet naar dit stukje overigens, het is echt bar en bar slecht, namen verkeerd, niet de nederlandse taal beheren en Bonaire wordt als geweldig aangekaart. Mijn begeleider heeft ze de middag rondgeleid en van alles goeds laten zien, maar ze hebben enkel het slechte stukje meegenomen in het verhaal. Het stuk gaat over beschermde gebieden van het rif en mijn examinator, dhr. Mark Vermeij, is hier heel druk mee bezig op het eiland en hier wordt ook veel meer gedaan dan op Bonaire. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar kan zeggen dat ze nu heel Curacao, het WNF, André Kuipers en dan nog alle grote namen in Koraalwereld op hun dak hebben!!! :D De cameraman was gewoonweg een klootzak (mijn begeleider haar woorden, ze is altijd heel positief, dus dat zegt veel). Mij werd ook nog van alles gevraagd, maar natuurlijk is daar ook niets mee gedaan.
Later ben ik nog gaan duiken met Jonas en Petra bij Tugboat. Het duurde een eeuwigheid om daar te komen. Ze hadden de brug afgesloten aan een kant (is nu al een tijdje bezig, volgens mij gaat hij snel weer echt open), auto's die door rood reden en zo dus echt alles klem stond. Maar rond 6 waren we dan toch eindelijk daar om het water in te springen. We merkten dan ook dat toen we omdraaiden het al redelijk donker begon te worden, zo hadden we dus een schemerduik.
Woensdag de 30e, vierden mensen hier kennelijk koninginnedag, helemaal niets van meegekregen hier, behalve dan dat het vaste personeel vrij was, behalve de studenten natuurlijk... we waren er weer allemaal. In de ochtend Louïse naar het vliegveld gebracht met Cas. Kennelijk hadden haar ouders haar ticket vervroegd en dit pas 2 dagen van te voren haar laten weten. Ze zou nog niet teruggaan, maar naar NY met haar ouders. Daar nog gezellig ontbeten en toen was het volgende afscheid alweer. Nog even gewerkt en later met Petra en Jonas weer gaan duiken, dit keer Holiday Beach. Snap nu waarom ze zo weinig gasten daar krijgen. We kwamen daar aan en Petra ging met de bewaking praten, aangezien ze dat de vorige keer ook had gedaan. Dit keer zei hij dat wij de spullen moesten aantrekken en door de lobby zouden moeten lopen. Belachelijk voorstel, maar ja wij dat toch maar gedaan. Je had de ogen van mensen moeten zien toen we daar doorheen liepen. We lagen bijna in het water toen een bewaking ons riep, we moesten eerst langs de duikshop. Die wisten niet wat ze zagen, 3 mensen die door de lobby waren gekomen met hele uitrusting aan. Het was dat we alles al aan hadden anders hadden ze ons misschien teruggestuurd; "volgende keer hier tanks huren" (die komt er niet meer!). Wij het water in en naar het dubbelrif daar, best een mooie locatie al was het nu behoorlijk koud. Ik kwam er ook achter dat we als we een andere weg hadden genomen op dezelfde plaats ongeveer het water in hadden kunnen gaan, zonder door lobby of wat dan ook te moeten gaan. Toen we boven kwamen, waren we best een eind verder gedreven, dus terug zwemmen tegen de stroming naar het Mexicaans feestje, wat nu bezig was. Naar de poort (waar Petra de vorige keer kennelijk door kon) gelopen en gelukkig ging hij open, zodat we niet door de lobby hoeften te gaan. De bewaker speelde alsof hij op zijn kop had gehad (wat kennelijk niet was, aangezien Jonas een vrouw uit die duikshop tegen was gekomen later) en er een deel van zijn salaris werd ingehouden. Hij vroeg ons om 10 dollar pp. Wij natuurlijk allemaal liegen dat we geen geld bijhadden, als we ergens zouden betalen was het de duikshop, niet een bewaking. En toen maar snel weggereden, dit nooit meer! Volgende keer gewoon die andere weg, want het rif is niets mis mee.
Vrijdag ben ik met Cas meegeweest om op het Seaquarium te werken. Was echt vele malen fijner dan in mijn eigen lab, waar ik de laatste tijd helemaal alleen dagen lang zat. Al ging de werksfeer wat onderuit het was wel vele malen gezelliger. 's Avonds gingen Cas, Lalitha en ik naar Tomatoes om pizza te eten. De staf was bijna compleet veranderd, misschien ook wel nodig na de vorige keer (toen we uren hebben moeten wachten op verkeerde ongare pizza's), en dit keer was het weer zoals het hoorde. Die dag kwam ook Tom, een professor van een universiteit in Texas. Hij zou tot dinsdag blijven om op zoek te gaan naar kleine krabachtigen. Hij had coördinaten, maar is hier uiteindelijk niet in geslaagd om ze te vinden. Het was echter wel een gezellige man.
Die zaterdag ben ik met Cas naar Valèrie (zijn begeleidster) gegaan. Ze woont in een schattige roze bungalow vlak bij St Groot Michiel. In haar tuin heeft ze ook een soort terras in de vorm van een boomhut (staat er een in het midden), maar hartstikke leuk. Ze zou die maandag vertrekken naar NL en Frankrijk en Cas zou op haar hond en huis passen. We gingen naar Boca Sami om daar om de kleine meertjes daar heen te lopen. Er was echt helemaal niemand anders dan wij en het is echt een mooie plek om te lopen. Halverwege ging echter mijn slipper kapot, de meeste grond hier is hard en soms scherp door het koraalskelet. Dit ervaarde ik dus ook toen, maar het bleef een mooie wandeling. Daarna zijn we met zijn drietjes gaan eten bij de Octopus. We hebben daar dan ook stewed octopus gegeten, was echt heerlijk. De bedienster was ook helemaal in haar nopjes toen we dat zeiden, echt een gerecht voor lokale mensen kennelijk. Nou het was ook echt lekker hoor en zeker gezellig. Enig nadeel was dat een andere groep mensen vroeg voor extra verlichting en toen het uitzicht op de zee dus verdween, weg sfeer. Later bij Valèrie thuis nog gezeten en het duurde dan ook wel even voor we terug naar Carmabi gingen. Grappig trouwens, dat ik nu bij haar thuis ben geweest, maar tot nu toe nog nooit bij Kristen.
Zondag ging ik weer mee met Cas, dit keer om te duiken. Mijn duikspullen had ik eerder al meegenomen dus die lagen er nog. Het zag er redelijk rustig uit (het water) en we gingen dan ook op naar de poel naast de dolfijnen. We lagen daar en toen zagen we echter dat de golven redelijk hoog waren en precies de poel inkwamen. Je zou een stuk in ongeveer een halve meter diepte moeten zwemmen en dit ging dus niet lukken als die golven soms langs zouden komen. We gingen uit het water naar de andere kant, waar ik eerder ook met Ari erin was gesprongen. Daar erin en hier ging het een stuk beter, eerst weer langs het mooie gedeelte, richting de kooien van Cas. Aldaar wat rekjes van hem verzameld zodat hij ook weer verder zou kunnen met zijn experiment. Terug naar de kant waar we erin waren gegaan en daar het water uit geklommen. Later nog de Bestbuy in geweest voor boodschappen om later samen te gaan koken.
Maandagvroeg was ik weer de taxirit naar het vliegveld. Dit keer was Lalitha degene die wegging. Zoals alle Amerikanen moest zij ook om 5 op het vliegveld staan. Ik was echter niet de eerste die wakker was, Greg was me voor... verontschuldigde zich later ook nog dat hij haar niet was gaan brengen en mij terug mijn bed in had geschopt. Aan het eind van de middag met Cas en Rosa (de hond van Valèrie) naar Seaquarium om mijn duikspullen op te halen. Cas lette even niet op en Rosa was dus vrij rond Seaquarium. Luisteren doet ze niet echt heel goed, normaal doet ze het ook niet echt naar Valèrie, dus we konden de achtervolging beginnen. Gelukkig ging ze de brug niet over en bleef ze op het terrein. Uiteindelijk toch de brug over maar toen liep ze zich vast en had ik haar dus zo te pakken. Was wel leuk om te doen. Snel Cas zijn spullen gehaald, zodat hij op haar huis kan passen, boodschappen gedaan en daar gaan koken. Weer een gezellig avondje weg van hier.
Volgende dag zouden we alweer beginnen met het volgende experiment, zat echt net 1 dag tussen, waarin ik dus weer heb lopen voorbereiden. De adulten gehaald van het rif en deze naar de aquaria gebracht. Dag later de andere koralen gehaald en mijn tegeltjes van het rif. Deze schoongemaakt en in mijn aquaria met gezeefd zand (duurde uren om dit te doen, was toch veel leuker als kind) gelegd. Ik wil larven erop laten settelen (doen ze nu ook) en dan kijken of ze beter overleven verder verwijderd (dus verder op de tegel) van een adult. Dit zal straks in het rif gebeuren. Die avond was het BBQ bij Cas, de echte Carmabi groep was daar en het was weer reuze gezellig. Ik vertrok ook als laatste met Greg.
Vrijdag ging ik met Cas en Rosa weer eten bij de Octopus, dit keer Zeevruchten. Ook een hele goede keuze bleek later. Dit keer wel een heerlijke sfeer en je kon de vleermuizen en vluchtende vissen zien.
Zaterdag begon ik mijn Rescue cursus voor het duiken. We zouden met zijn drieën zijn, maar Gijs kwam niet opdagen. Deze Gijs kende ik nog van mijn advanced, toen hij vanaf 30m omhoog schoot en later bij de Superior ook narct (teveel stikstof in bloed) raakte door teveel drinken de avond ervoor. Hij had dit nu ook kennelijk gedaan, aangezien hij Jeroen (mijn instructeur) tegen kwam op Bluebay toen hij daar een rescue pop ging halen rond 10 en dacht dat het pas 5 uur 's ochtends was. Was dus erg opgelucht dat hij er niet bij zou zijn. Dus Floris en ik waren met zijn tweeën. Eerst de EFR (Emergency First Responder) cursus gehad een dag lang, leren beademen, compressies geven, observeren. Oftewel een EHBO cursus gevolgd. Dit ben ik nu dan ook! :D Zondag zouden we met de Rescue beginnen. We gingen 's ochtends het water in om daar wat oefeningen te doen, zoals gestressde duiker, uitgeputte duiker, duiker zonder lucht en de opstijging met iemand die zijn bewustzijn verloren heeft. Vooral de laatste was heel interessant en ook redelijk pittig, aangezien je moet beademen aan het oppervlak. Maandag zouden we dit allemaal op 10m diepte gaan doen en aan het oppervlak. Om dan dinsdag iemand echt te gaan redden van de bodem ergens in de baai. Die middag ging ik met de Divesociety mee naar de Superior Producer. Greg was mijn buddy deze duik, echt heel fijn om met hem te duiken. Sommige waren weer mee die door de Lionfish volgens mij hun Decompressielimiet (hoe lang je op een bepaalde diepte kan blijven, voor je teveel stikstof in je bloed hebt) ver overschreden hadden, ze bleven maar naar beneden afdalen om een vis te vangen.
Maandag gingen we helaas nog niet naar het diepe om te oefenen, maar hadden we theorie. Ook zeker belangrijk. Examentje maken en toen waren we daar beiden ook al klaar mee! 's Avonds weer met Cas gegeten, dit keer Tortellini. Daarna voor het eerst in maanden, zeg maar sinds ik weg ben uit Nederland, weer heerlijk op een bank gezeten (wat een comfort, dit was echt al veel te lang geleden... zit nu ook op een houten stoel) en zowaar Harry Potter gekeken op de TV. Wat heerlijk was dat!
De volgende ochtend zou ik Cas ophalen, want had de auto mee. Aldaar samen ontbeten en toen weer terug naar Carmabi om daar verder te gaan met de Rescue. Eerst twee zoekpatronen geleerd met kompas, die je dus onder water kan gebruiken mits je geen andere oriëntatiepunten hebt, zoals de dropoff hier. En deze ook samen uitgevoerd onder water. Daarna alle oefeningen gedaan, sommige waren nu duidelijk iets pittiger. Daarna een "funduikje" gemaakt, Jeroen zou verschillende dingen gaan doen en aan ons de taak om erop te reageren of niet. Onderweg een schildpad tegen gekomen, echt heerlijk, want toen deed hij dus even niets vreemd. Maar het is en blijft een geweldige cursus.
Gisteren (woensdag) was het de dag van de final scenario's. Eerst zouden we iemand gaan redden van de bodem. Ik lag echt de hele nacht wakker, gespannen voor wat zou gebeuren (op een goede manier). Had die ochtend mijn wetsuit al aangedaan onder mijn broek en vest, zodat ik als superman zo mijn kleren uit kon doen. Heel leuk, alleen jammer dat we pas later begonnen (jemig wat warm was dat). Zat eerst aan het strand en elke keer dat ik iets zag dacht ik daar gaan we dan. Floris was er ook al, maar nog geen Jeroen of Francis (de andere instructeur). Ik had Petra, Anoek en Jonas al klaar staan om evt het water in te springen met snorkelset, zodat wij ons setje zouden kunnen opbouwen terwijl zij misschien al iets zouden zien. Maar dit duurde dus allemaal langer. Daar kwamen Francis, Jeroen en Greg aan, maar niet uit het water. Kennelijk moest dat dus nog beginnen. Greg en Francis gingen het water in, dus een van de twee zouden we moeten gaan redden. We moesten naar binnen en toen kwam Greg (na 40min) binnenrennen: "My buddy, my buddy, I've lost my buddy. Help Me!" Hij moest de vervelende buddy spelen die kostte wat kost het water in wou springen. Aan ons de taak dus om hem rustig te krijgen, bij ons te houden en ons alle informatie te geven die we nodig zouden moeten hebben. Wij dus vragen. Toen we genoeg wisten, Petra en Anoek al het water ingestuurd (echt lief van ze dat ze wilden helpen) en Greg met Jeroen meegestuurd om aan het oppervlak te kijken, terwijl de EHBO kist en Oxygen kit gepakt werden. Wij hadden elkaar gecheckt en hop het water in, in totaal misschien 4 minuten geduurd. Zoekpatroon afgesproken en toen naar onder gegaan en daar lag hij al. We hadden hem echt zo te pakken en redelijk snel (mag je natuurlijk niet te snel doen) aan het oppervlak, binnen 2 minuten. Toen zo snel mogelijk naar de kant toe gezwommen, waar ik begon aan oefening nummer 7, hem beademen aan het oppervlak, terwijl je zelf je vest uittrekt en het zijne ook. Toen zouden we gaan reanimeren... natuurlijk niet op Francis die prima in orde was. Dus Floris zette de oxygen kit in elkaar terwijl ik de compressies gaf. 30 op het ritme van Stayin' alive. Vervolgens kwam hij weer bij en moesten we aan Francis dus de nahulp geven, vragen waar hij last van heeft, voelen, observeren en de juiste behandeling geven. We kwamen er snel vrij achter, decompressieziekte en toen waren we klaar met dit. Was best vermoeiend, maar wel super gaaf. Vervolgens zouden we nog een funduikje gaan maken. Greg, Jonas en Jeroen zouden met ons mee gaan. Het begon al op het land, Greg en Jonas waren te opgewonden en wilden zo snel mogelijk het water in. Ze tegengehouden natuurlijk en ze elkaar laten checken, terwijl wij ook keken. Vervolgens ook Jonas echt geholpen (was niet de bedoeling) toen zijn vest maar bleef opblazen, zand wist ik :D Jeroen was daarentegen oververhit, dus die ook naar de schaduw gebracht. Alles was save en we gingen het water in. We gingen onder en daar gebeurde het een en ander achter elkaar. Of Floris of ik grepen in, probeerden het op te lossen en we doken verder (omdat het geen echte problemen waren natuurlijk). Greg kreeg zgn stikstofnarcose en probeerde op 30m de vissen lucht te geven, Jeroen en Greg zaten zonder lucht en we hadden beiden dus veel te doen, Greg was slaperig, Jonas kon zijn oren niet klaren, Jeroen had zijn octopus los hangen. Alles wat mis kon gaan ging dus ook mis. Op het einde kwam Greg weer naar mij toe... Geen Lucht! Hij probeerde mijn regulator in mijn mond te pakken, maar ik was hem voor. Pakte hem zelf uit mijn mond, niet echt de bedoeling misschien, maar werkt wel. Gaf hem mijn alternatief, ik weer mijn regulator en samen gingen we omhoog. Yes we waren nu Rescueduikers. We hadden alles prima opgelost zei Jeroen! Dit was echt de gaafste cursus, zou het liefst nu ook meteen doorgaan, maar dat kan helaas niet, vanwege mijn experimenten.
's Avonds met Greg wat Lionfish gegeten, ook erg gezellig en later lekker naar bed.
Nu ben ik dus de blog aan het schrijven en zo ga ik waarschijnlijk weer het water in om mijn koralen terug te brengen naar het rif. Zaterdag gaan de vier jongens uit Vlissingen ook alweer weg dus ben benieuwd hoe het daarna gaat worden. Moet waarschijnlijk nog steeds weg over 2 weken en daar zie ik best naar uit, gewoon even goed weg van Carmabi.
Groetjes en alweer tot snel!
Michiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
