Laatste blog alweer (denk ik)

Hey hey,

met nog maar 6 dagen hier te gaan vond ik het nog wel eens tijd worden om een blogje te schrijven. Op het moment ben ik al wat experimenten aan het opruimen, een best vreemd gevoel. Ben net ook voor de laatste keer naar de supermarkt geweest, want straks lever ik de auto alweer in. Zelfs gisteren al afscheid genomen van de eerste mensen. Kortom, het zit er echt bijna op.
Terug naar de week van mijn verjaardag. Woensdag ben ik weer gaan duiken hiervoor om mijn experiment te scoren. 2 uur lang op 15 vierkante meter doorbrengen, terwijl je met je hoofd een cm boven de tegels hangt. Het ging voorspoedig (had minder settlers over) en had genoeg tijd voor de hoeveelheid lucht die ik mee had. Zelfs nog last gehad van een aanhankelijke damselfish (die het koraal kapot maakt voor zijn eigen algentuintje). Maar deze bleef met zijn staart tegen mijn hand aanzwemmen, alsof hij geaaid wilde worden. Die avond ging ik alleen naar Cabana, waar ik had afgesproken met Cor. Hij kwam er snel aan en tot mijn en hun verbazing, kwam ook de grote groep Amerikanen (waardoor ik weg moest) voor hun laatste avondje uit naar Cabana. Hartstikke gezellig, ze gingen hop de dansvloer op en hadden een prima tijd. Een vriend van Cor was ook komen opdagen, dus het was een prima avond. Later teruggegaan en de Amerikanen waren kennelijk van plan de nacht door te halen. Dus nog wat spelletjes gespeeld die ze mee hadden genomen. Ik besloot echter daarna wel om te gaan slapen.
Ik weet nu al niet meer wat ik donderdag gedaan heb, waarschijnlijk bezig geweest met het analyseren van mijn data en och ja de eerste wedstrijd van het WK gezien van Brazilië.
Vrijdag was echter een mooiere dag, 's ochtends nog even snel wat geanalyseerd en uitgewerkt om daarna mijn oranje shirtje aan te trekken en naar Piratebay (hiernaast) te gaan. Daar de wedstrijd gekeken met de overige nederlanders hier op Carmabi en Petra (Zwitsers). Wat een wedstrijd, het werd ook meteen een leuke middag en om 18:07 was het dan zover, ik was jarig (in Nederland tenminste). Nog een koekje gebakken en samen met Cas nog wat gekookt.
De volgende morgen even met het thuisfront gepraat, alvorens ik met Cas en Petra naar Playa Hundu ging, voor mijn verjaardagsduik. Niet echt het mooiste rif (wat Petra wel vond), maar wel leuk. Daarna nog even snel naar de winkel om naar Anoek thuis te gaan, waar we met zijn vieren zouden gaan bbq'en. Het duurde echter even voor de kooltjes goed warm waren, maar een geslaagde avond werd het zeker. Best een goede verjaardag dus, zeker ook met alle felicitaties (nog bedankt daarvoor).
Zondag nog even uit solidariteit met Petra de wedstrijd gaan kijken van Zwitserland tegen Ecuador. Gelukkig ging het uiteindelijk goed voor ze en was Petra ook in een goede mood.
Maandagochtend weer mijn duikspullen aangetrokken om mijn tegels te gaan scoren. Dit keer was de zichtbaarheid erg slecht, maar mijn damselfish wilde niet meer geaaid worden helaas. De laatste paar dagen waren nu ook aangebroken voor Petra en Cas.
Woensdag in de morgen ging ik Cas en Valèrie helpen het kippengaas van hun kooien te vervangen onder water. Wat een karwei was dit zeg. De kooien zijn omsingeld door vele koralen, dus je moest echt hartstikke voorzichtig zijn met wat je deed. Snap ook niet dat ze kippengaas gebruiken, roest als een gek onder water, maar ach het is niet mijn experiment. Was zelf goed geraakt door het kippengaas en de krassen stonden overal op mijn lijf wat niet bedekt was door mijn shorty. Binnen een uurtje waren we klaar en gingen we snel terug naar Carmabi om daarna weer hiernaast de wedstrijd te gaan bekijken van het Nederlands elftal. Wat een zenuwslopende wedstrijd zeg, maar gelukkig ook weer gewonnen en zelfs Spanje zodoende uitgeschakeld.
Donderdag zou Mark koken voor ons en had hij ons bij hem thuis uitgenodigd (dus ook bij mijn begeleidster Kristen thuis). Hij had zijn werk al gedaan, maar Kristen stond nog in de keuken. Dus gingen Petra, Anoek en ik (oftewel haar studenten) haar nog even helpen met het maken van de salades enzo. Er waren ook wat andere bekenden van Mark en Kristen en het was een gezellige boel. Zo gezellig zelfs dat ik op een gegeven moment alleen nog met Mark en Kristen over was. Mark kwam er weer eens achter dat ik uit Breda kom (komt hij zelf ook) en Kristen wilde graag de Nederlandse taal begrijpen. Dus we kregen redelijk wat vragen naar onze hoofden geslingerd (vooral over of het mannelijk of vrouwelijk is). Bij de meeste woorden denk je daar eigenlijk niet over na en probeer je het eigenlijk te vermijden met die of door het te verkleinen. Mark kan overigens echt prima koken, zijn mousaka was heerlijk! (Kristen trouwens ook hoor)
Vrijdag was de laatste hele dag van Cas. Hij heeft een jaar terug zijn nitrox gehaald en nooit ermee gedoken. Dus had hij voor mijn verjaardag verzonnen dat we samen een nitrox duikje zouden gaan maken. Zodoende gingen we naar de Superior (het wrak). Het was rustig en het wrak hadden we zo gevonden. Dit keer ook voor het eerst grote vissen bij het wrak gezien (4 tarpons en 2 groupers). De tarpons waren erg geïnteresseerd in ons en op een gegeven moment waren we ook echt omsingeld door ze. Ze deden niks hoor, maar was wel leuk om te zien. Die middag zou Petra gaan vliegen. Dus Cas en ik gingen haar naar het vliegveld brengen. Haar stage was zojuist geëindigd.
Zaterdag was het de beurt aan Cas. Nog even wat gedronken alvorens we ook naar het vliegveld weer vertrokken. Daar stond een ellenlange wachtrij, dus volgende week zorg ik zeker dat ik er al eerder ben. Ik nog even snel twee milkshakes halen en Cas weer opgezocht, was 4m naar voren verplaatst, terwijl ik 10min weg was. Het schoot dus erg op. Hem even uitgezwaaid en daarna maar weer terug naar Carmabi. Ondertussen moest ik alweer verhuizen naar de kamer waar ik hiervoor ook al al die tijd had gezeten.
Maandag weer (nu dus met een uitgedunde groep) de wedstrijd gaan kijken tegen Chili. Het werd alweer een goede dag, voorlopig nog geen Brazilië als tegenstander.
Dinsdag ging ik Valèrie en Bob (Skylar) helpen bij hun duik, net als Mark, Kristen, Jess en zijn vriendin. Diploria Labyrinthiformis (een hersenkoraal) zou deze week moeten gaan spawnen. Dit is een andere manier dan de koralen die ik gebruik doen. Ze zouden allemaal dus spermacellen en eicellen loslaten in bundels. Bij de meeste soorten kan je deze bundels zien aan het oppervlak alvorens ze worden losgelaten, maar bij deze gebeurd dat relatief erg snel. Dus taak was om de koraalvlinders in de gaten te houden, deze voelen het aankomen en vinden deze bundels ook erg lekker. Ik kreeg een eigen gebiedje en elke keer zag ik de koraalvlinders (viel me nu pas op hoeveel het er eigenlijk wel niet zijn). Ze gingen inderdaad naar alle hersenkoralen, maar helaas geen bundels deze vroege avond. Morgen een nieuwe kans!
De volgende dag dus weer met ze mee gegaan en ik kreeg weer hetzelfde gebiedje. Dit keer zonder Mark en Kristen, maar wel met twee Amerikaanse studenten die gisteren zijn aangekomen. Ik hing 45 min. op mijn plek tot Valèrie kwam kijken hoe het bij mij ging. Ze zag dat er helemaal niets gebeurde dus volgde ik haar naar haar gebied. Daar stonden drie kolonies op het punt van beginnen. De koraalvlinders waren echt superactief. Snel tentjes erover gezet, zodat we alles konden verzamelen en wachten tot er iets zou gaan gebeuren, maar helaas het mocht weer niet zo zijn. Maar weer teruggezwommen en mezelf weer via een touw de baai ingetrokken. Wat een stroming stond er vandaag zeg. Niemand had succes, dus de hoop ging weer naar morgen.
De volgende morgen ging ik duiken met dolfijnen bij het Seaquarium. Cadeautje van thuis en nog steeds erg bedankt daarvoor. Ik braaf om 8 uur daar, vertrokken we pas om 10. Vier mensen gingen mee op de trip en we zouden gaan duiken met 1 dolfijn (als we met 6 waren hadden ze er ook maar 2, ze doen niet meer dolfijnen). Pasku werd het (Pasku is kerst en pasen in het papiaments, hij is geboren met kerst), een vier jaar oude dolfijn die als kind geraakt was door een schroef van een boot. Met stamcel therapie hebben ze zijn rugvin weer kunnen maken, althans zo goed als mogelijk. We gingen naar de duikspot (precies boven de kooien van Cas en Valèrie) en sprongen daar het water in. We zouden zo'n 30 min met Pasku hebben. We waren er een paar minuutjes toen in een keer langs achteren een dolfijn kwam langsgezwommen. Wat groot was hij zeg. Hij was duidelijk ons aan het verkennen en zwom een paar keer langs. Zijn verzorger kwam ook het water in, net als een cameraman en fotograaf. Pasku liet ons zien hoe een dolfijn in het wild leeft. Geen kunstjes, maar gewoon heerlijk rondzwemmend, vissen plagen door te doen alsof hij ze ging opeten en te spelen met de zachte koralen. Hartstikke leuk, veel leuker nog dan binnen in een kooitje. Even nam hij een sprint en was hij weg, maar het bleef ergens toch wel een huisdier. Telkens kwam hij wel braaf terug naar zijn verzorger en vooral mij. Hij zag me ook aan voor zijn verzorger ofzo en wat mama inderdaad zei, ik was ook wel de rustigste onder water. Dus heb hem goed kunnen aaien en volgens mij ook alles goed zelf kunnen opnemen. Uiteindelijk was Pasku een uurtje bij ons, dus dat was zeker de moeite waard. Nu hoop ik ze nog in het echt tegen te komen, maar ik heb in ieder geval al met een dolfijn gedoken, wat hartstikke gaaf was. We mochten daarna gratis het seaquarium in, joepie!!! Ben er echt al zo vaak geweest om Cas te helpen, maar ach toch even naar binnen gegaan, Pasku gespot in het water, waar hij aan het spelen was met een andere dolfijn en de zeeleeuwen demonstratie bekeken. Coral zou ons de verschillen tussen haar en zeehonden laten zien. Grappig, want dit had ik ook nog niet gezien bij het Seaquarium. Daarna terug naar Carmabi en toen sloeg het even helemaal om. Werd heel erg misselijk en moest enorm vaak naar de WC rennen. Gelukkig had ik de duik al gemaakt, maar de Diploria duik zat er niet in voor me vandaag. Dus maar op bed gaan liggen, net als heel vrijdag.
Zaterdag nog steeds misselijk, maar gelukkig niet meer last van mijn buik. Moet een virusje zijn geweest ofzo, heb die dagen ook echt alleen maar fruit gegeten. Zondag was ik dan eindelijk weer helemaal beter. Precies op tijd, want die middag moest het Nederlands elftal weer spelen. Weer echt een hele spannende wedstijd. Pfoeh. Maar gelukkig ook nog de kwartfinale. Als ze dan zelfs door zijn, moet ik het helaas wel missen. Ik zit dan precies in het vliegtuig. Maar ach, ze spelen anders in ieder geval nog de troostfinale. Maar eerst Costa Rica, ben benieuwd. Iemand had ook besloten een rondje te geven als Nederland zou scoren, duurde dus tot de 87e minuut, maar de hele zaak kreeg zijn zin. Daar ook Lisette leren kennen, een vriendin van Jeroen en Francis van de duikshop. Was weer gezellig. Die avond had ik ook nog afgesproken met Cor bij Wet en Wild. Daar kwam ik erachter dat het ook al de laatste avond van Lisa was. Ondertussen verbleven er ook nieuwe mensen in het huis, zoals Petra en Ottie. Was erg leuk om ze weer eens te zien.
Maandag weer verder gegaan met al mijn data en nog de overige achtste finales gekeken.
Dinsdag kreeg ik een berichtje van Petra (Villa Palmbeach, niet de zwitserse) of ik zin had om mee te gaan uit eten voor het laatste avondje van Cor op dit eiland. Hij zou 3 weken naar Nederland gaan. Maar eerst moest ik nog even een duik maken. Alles ging alweer sneller, minder overlevenden dus. Een damselfish vond mijn haar ook kennelijk interessant en trok er serieus aan... moet eigenlijk ook echt naar de kapper. Maar goed, die middag eerst met Petra en Geertje (nieuwe bewoonster) de wedstrijd gekeken van België tegen Amerika. En daarna Cor opgehaald om samen naar Il Forno te gaan, waar we Italiaans hebben gegeten. We sloten de avond nog af bij Vegas met een cocktail en het was dus alweer gezellig.
Gisteren ging het even mis hier op Carmabi, de pomp had besloten ermee te stoppen, dus was het nu aan Kristen, Valèrie en mij om de koralen blij te houden met bubbels en vers zeewater (met emmertjes op en neer gegaan dus), terwijl Carlos en Bob (Skylar) de pomp probeerde te repareren. Uiteindelijk deed hij het weer en hoefden we dus niet meer met emmertjes te gaan lopen. Ik zou vandaag met Petra en Geertje gaan snorkelen. Het was vlaggetjesdag op het eiland kennelijk. Van alles was afgesloten en er was een heleboel aan de hand. We gingen snorkelen bij Tugboat en daar kwam ik erachter dat ik mijn SD kaart was vergeten... erg slim. Even op het strand gelegen om daarna naar Punda te gaan en het feest te gaan bekijken. Het was helaas al een beetje op zijn einde, maar in Otra Banda was nog een groep muziek aan het spelen. Op straat dansten een paar mensen. Het blijft me opvallen dat Antiliaanse vrouwen bij het dansen verveeld kijken. Waarom weet ik niet, maar echt elke vrouw doet dat, jong en oud. Tevens heb ik ze de rest van het centrum laten zien en kennis leren maken met batidos. Nog even rummikub daarna gespeeld en toen maar weer terug naar Carmabi.
Vandaag dus nog niet gek veel gedaan. Heb al wel alles gehaald dus voor de komende dagen en ben langzaam alles ook een beetje aan het opruimen.

Tot volgende week alweer!
Michiel