Back in Flag

Hi everybody,

dus verder waar ik gebleven was. Dinsdagavond gingen Richard, Dennis en ik met Sam mee om zijn verjaardag te vieren. Achteraf bleek dit een goedkope avond, ik kwam er later achter dat de bartender mij teveel wisselgeld had teruggegeven (zo'n 14 dollar). The Irish pub was nog steeds in de ban van St Patrick's day en het bier was dus groen (bleeeeh...). Niet al te laat weer terug naar Cisco.
Woensdagmorgen stond ik op, toen Jascha en Diede binnenkwamen. Ze zouden naar de Grand Canyon gaan om deze in sneeuw te zien. Ze vroegen of ik zin had mee te gaan en daar gingen we; Jascha, Diede, Christine, Nick en ik. Bij de poort zeiden we dat we van ACE waren en we mochten weer gratis naar binnen. Eerst gingen we naar het visitor center. We bereikten de rim en ja hoor... geen sneeuw aan de noordzijde (achteraf niet vreemd; dit krijgt de meeste zon). Ach ja... toch nog een deel van de zuidkant bedekt kunnen zien. Daarna een heel klein deel van the Bright Angel trail gedaan en toen maar verder naar een ander viewpoint. Dit was het Grand viewpoint en het uitzicht was inderdaad vrij groot en mooi. We besloten daarna nog Walnut Canyon vlakbij Flag te bezoeken. We arriveerden er om 16:10, oftewel de trail was al gesloten. Binnen aangekomen hoorden we de ranger tegen een dame zeggen dat ze echt niet naar beneden kon. Daarna waren wij aan de beurt. Aangezien we van ACE waren wilde ze een uitzondering maken voor ons. We moesten even wachten tot die andere vrouw weg was. Deze had echter meer gehoord en bleef doorzeuren. We besloten daarop dat het maar beter was weg te gaan en een andere keer terug te komen. Deze avond was ook onze crewdiner. Stephan, Danni, Camilla, Dom en ik waren op de rest aan het wachten bij Bigfoot BBQ (om daar te komen ga je door een winkelcentrum in een kledingzaak en dan iets doorlopen (vreemde locatie)). Echter niemand anders van onze crew kwam, dus besloten we maar te gaan eten. Rond 8 uur vertrokken we met zijn allen richting the Greenroom (again!!). Deze avond was nog veel gezelliger dan de vorige. Jeroen was de kroeg uitgezet omdat hij in een steunpaal klom, Sam was aan het praten tegen zijn whiskey, maar verder gedroeg iedereen zich naar behoren :). Rond twee uur gingen we met zijn allen naar Pita Pitt. Onderweg werd het engels volkslied ingezet (er waren best een stel engelsen). Daarna was het toch maar weer tijd om de bedjes in te duiken. Donderdag vroegen Carolina, Koun en Kaili of ze ons konden vergezellen naar Mon. Valley, Arches en Lake Powell. Daarop gingen we dus weer naar Budget car om een extra auto te vragen. We zouden later op de dag kijken of er meer mensen misschien mee wilde. Maar eerst gingen Rebekka, Carolina en ik nog even naar Macy's voor koffie. Terug bij het huis aangekomen meteen de busjes in richting de BBQ. Dit was reuze gezellig. Niet iedereen was er en ik kende nog lang niet iedereen. Er werden hamburgers en hotdogs bereid. Ondertussen waren een hoop volunteers aan het stoepkrijten :) . Na een paar uurtjes zat iedereen wel een beetje vol en vertrokken de busjes weer naar de verschillende huizen. Matt, Sam, Joram, Diede, Rebekka, Charlie, Shire, Alex en ik besloten daarna nog even uit te gaan. Het zou de laatste avond uit van Shire zijn. We vonden een mooie plek boven op het dak van de MAd Italian. De zon ging al snel onder en het werd een stuk kouder. Daarop ging iedereen langzaam naar beneden om binnen te zitten. Rond half negen besloot ik even terug te gaan om mijn spullen te pakken en afscheid te nemen van Arnaud, hij zou deze avond naar LA vertrekken. Een half uurtje later was ik alweer in de Mad Italian. Rond tien uur had ik het echter wel gezien en ging naar huis. In Cisco kreeg ik te horen dat Fritjof en Mahe ons ook misschien zouden joinen.
Dus de volgende morgen gingen we om de auto's op te halen. Echter moesten we dus vragen voor een grotere auto. Gelukkig hadden ze er nog een en kregen we een 7-persoons en 5-persoons wagen mee. Daarna gingen we iedereen ophalen. Echter Mahe besloot niet mee te gaan, aangezien er geen ruimte voor de tassen zou zijn. Dus daar gingen we met elf personen naar Monument Valley. De eerste auto betaalde netjes. Fritjof kwam met het ACE verhaal en de man dacht dat we kwamen werken. Dit zat Rebekka, Sam en mij toch wel een beetje dwars. We deden de tour met de auto nog een keer. Het was dat ik er al geweest was, maar het leek net een race. Jascha wilde zo snel mogelijk alles rijden en reed echt veel te hard vooruit. Ook Diede vond het kennelijk in het begin leuk om te driften, maar kwam gelukkig snel tot zijn verstand. Daarna gingen we op weg naar de kampeerplaats. Rebekka, Sam, Koun, Seyeun en ik gingen naar het visitor center om wel te betalen voor de overnachting (de rest wilde dit ook niet doen). Echter het was al na zessen en alles was dicht, dus we zouden een nachtje wachten. We zetten de tenten op en aten wat. Niet veel later maakten we een kampvuurtje. De rest had gin en margarita gekocht en begonnen daaraan. Ik was helemaal niet van plan te drinken en Rebekka, Kaili en Sam deden dit ook niet. Na een tijdje bleek dat ik en Rebekka meer de oppas moesten gaan spelen (Sam was al naar bed en Kaili zegt niet veel). Ze werden steeds luider en gedroegn zich dommer. Enerzijds een beetje grappig, maar vooral verontrustend. Toen Christine dronken verdwaalde opweg naar de Dixie vond ik het genoeg. Ze kon niet meer op haar benen staan en ik heb haar letterlijk naar bed moeten sturen. De volgende morgen hadden ze dan ook bijna allemaal een hangover. Om half zes werd ik wakker en de zon begon op te komen. Sam werd ook wakker en samen keken we naar the zonsopgang. Ondertussen kwamen een paar paarden ons terrein bezoeken. Rond de klok van 8 gingen Sam en ik weer naar het visitor center. We wachten een tijdje, maar er was niemand in het kantoor. Toen gingen we naar de winkel en daar zeiden ze dat we niet hoefden te betalen (de folder zei van wel, maar ja...). Iedereen was wakker en we besloten naar Arches te gaan. Jascha dacht dat hij wel kon rijden --> echt niet dus. Dus ik kroop achter het stuur, een geweldige auto alleen jammer dat het een automaat was. Het meerendeel van de reis waren mijn 5 passagiers aan het slapen. Ik kon ondertussen genieten van alles om me heen. Het is echt veel beter om daar te rijden dan in het platte, saaie Nederland. Onderweg even gestopt bij the Mexican Hat en een koffiehuis. Na 5 uur waren we in Moab, we tankten en deden wat boodschappen en gingen daarna op zoek naar een kampeerplaats. We reden 3 plaatsen op, maar het was vol of al gereserveerd. Een ranger vertelde ons toen dat we verder op de weg aan de rechterkant konden kamperen. We zetten de tenten snel op en toen op naar Arches. We vertelden weer dat we van ACE waren en we konden verder. We gingen naar the Devils Garden waar de meeste Arches waren, maar eerst even snel langs de balanced rock (de naam zegt het al). We begonnen aan de hike. De eerste arch was de tunnel arch, toen we hem echter zagen hadden we zoiets van ja... geweldig. De tweede was echter veel mooier. Langzamerhand ontstonden er kleinere groepjes. We begonnen aan de zware klim omhoog richting de double-o arch. De trail was niet duidelijk zichtbaar en we besloten ergens ongeveer anderhalve meter omlaag te springen. We zagen de trail weer en volgden deze, maar we hadden kennelijk de double-o arch gemist. Dus weer terug de andere kant op, onderweg weer Rebekka, Kaili en Jascha gevonden. Diede en Christine waren alweer terug naar de auto (althans dat hoopten we). Daar was de double-o arch. Sam had deze eerder al uitgebeeld toen we de verkeerde kant opliepen en die was toch wel iets mooier. Daarna besloten we terug te gaan, Jascha wilde nog langer blijven. Carolina en ik liepen of heel hard of de rest liep erg slow, maar we konden ze niet meer achter ons zien. Bij de auto aangekomen werd het al donkerder (kortom; goed dat we niet langer waren gebleven). We reden richting Delicate arch om daar te lunchen (we hadden niets warms en konden ook geen kampvuur maken). Fritjof en Jascha beweerden de arch te zien, maar ik en de rest konden hem niet ontdekken. Weer terug naar het kampterreintje en naar bed.
De volgende dag gingen we terug naar Arches. Het was tevens ook Kaili's 28e verjaardag!! De rest had weer gedronken (niet gek veel, maar toch), dus ik kroop weer achter het stuur. Nu in de kleinere auto. Het had alleen een startknopje, dus geen sleutel... dat was voor iedereen even wennen. Bij the fee station was dezelfde ranger aanwezig. Ik vertelde dat we van ACE waren, waarop hij zei; You're the same, you'll have to pay. Ik verstond iets in de trend You're the same europeans. Ik zei ja en reed door. De rest moest er erg om lachen. Gelukkig wist ik dat die man een geintje maakte. We gingen weer naar Delicate arch om de hike te doen. Na een tijdje waren we boven, ik en Carolina weer ver voor de rest (we lopen echt te snel). Na een tijdje gingen we weer terug naar beneden. Daarna gingen we op weg naar Lake Powell. We arriveerden daar 2 uur later en er was niemand in het fee station. Alleen een machine, maar dan zouden we boven de 60 dollar voor een auto moeten betalen... nee dus. We reden naar het meer en picknickten er, terwijl Christine en Kaili het meer in doken. Toen ze terug waren gingen we weer naar Flag. Sam en ik gingen naar karaoke avond in the Greenroom, Rebekka en Carolina zouden later komen. Onderweg kwamen we Shire tegen, hij was er dus nog en vond het geweldig om ons te zien. Hij zei dat hij niet kon wachten op een andere balad van mij. In the greenroom kwam Matt ook op mij afgelopen; Can't wait for you to take the stool. Oh boy, ze verwachten dus kennelijk iets van mij. Ik ging op zoek en besloot Can you feel the love tonight te zingen uit the Lion King. Dit beviel ze zelfs nog beter. Toen ik klaar was werd ik door Alex, Shire en Matt geknuffeld en kreeg ik echt van iedereen te horen dat het geweldig was. Rebekka zei ook dat ze niet verwacht had dat ik zo goed kon zingen. Carolina, Scott, Charlie, Alex, Shire, Joram, Matt, Tony, Dennis, Sam en Denny waren het hier mee eens. Ze vonden het geweldig, ingetogen en mooi. Dus mam, misschien inderdaad een carriere move! Iedereen weet dat ik ook niets liever doe! Rond de klok van twee gingen we weer naar buiten. Het was weer een geslaagde avond, ik had alleen niet Take a Chance on me kunnen zingen met Carolina (zij zingt echt alleen Abba :D ). We zochten iets om te eten, ik had ook nog niets degelijks op, maar alles was gesloten. Een paar kochten een diepvriespizza en we gingen terug naar Cisco house. Daar werd uitbundig afscheid genomen van Shire, hij zou vanmorgen echt vertrekken uit Flag. Het was reuzegezellig en toen hij weg was gingen Rebekka en ik naar bed. Hij bleef maar zeggen dat ik geweldig ben net als Rebekka en Carolina... jeetje!
Deze morgen de auto's vroeg leeg geruimd en het overtollige alcohol teruggebracht naar de winkel (mag niet in de huizen gezien of bewaard worden). Daarna even bijtanken en de auto's terugbrengen. Het bleek maar goed dat we vandaag terugwaren, aangezien de auto's kennelijk tot vandaag geboekt waren. Een oude vrouw die ons had geholpen begreep het niet helemaal, dus waarschijnlijk vandaar. Nu dus weer even een blog schrijven en hopen dat ik woensdag een project heb. Achter mijn naam staat nog steed TBA (to be announced). Waarschijnlijk ook de volgende vrije dagen met Sam en Dennis naar LA.

Dat was het weer,

tot later
(liefs) Michiel